vrijdag 11 september 2009

Lastige zaken

Dit blog gaat over de reis van de Doopsgezinde Zending om de nieuw ontwikkelde cursus over de Jozef-verhalen aan te bieden (zie ook het linkerpanel), maar ook over de aparte trips die leden van de delegatie vervolgens gemaakt hebben. Tot nu toe is weinig aandacht besteed aan de kleine en grote minder prettige kanten van Zambia en Zimbabwe.
Allereerst de tsetse vlieg. Daar hebben we vooral in de bush erg veel last van gehad. Het is een soort steekvlieg die de slaapziekte overbrengt. Je kunt je er niet echt tegen beschermen, alleen maar zorgen dat je niet gestoken wordt. Maar zodra je ergens stopt vliegen ze de auto in. Inspuiten met Deet of Dettol helpt niet of nauwelijks. Bij de ingang van een kamp staat vaak een flacon met dettol waarmee je de hele auto moet inspuiten. Men zegt wel dat de slaapziekte niet meer heerst, maar dat is meer wishful thinking. Waar we in het begin niet zoveel last van hadden waren de muggen. Dat wordt nu dubbel en dwars goedgemaakt. Muggen zijn de overbrengers van malaria. Inspuiten helpt redelijk en een klamboe is een must. Vandaag gaan we het huis waar we nu verblijven uitroken…

En tot slot is daar de hitte. In Kitwe was de temperatuur aangenaam, zo’n 25*. En ’s avonds trokken we een trui aan. Hier is het vanaf een uur of 12 tot een uur of 5 bijna 40*, en dat is niet meer prettig. Vreemd genoeg kennen ze hier geen siësta. Ook vind ik het merkwaardig dat de meeste Afrikanen geen hoed of zo dragen. In de Aziatische landen zie je iedereen met hoed…

Malaria is doodsoorzaak nummer 1, op de voet gevolgd door Aids. Merkwaardig genoeg zie je nergens iets over Malaria, maar in Zambia zie je zodra je in de bewoonde wereld komt grote borden met voorlichting: “Aids discrimineert niet, discrimineer dus niet” en “Aids kan worden voorkomen, onthoud je of vrij veilig”. Er zijn ook andere grote voorlichtingscampagnes: tegen kindermishandeling en tegen huiselijk geweld. Die laatste campagne komt erg overeen met die in Nederland: “geweld is niet gewoon, zoek hulp”.

En dan is er natuurlijk de armoede en de honger. In het noorden, rond Kitwe viel het nog mee, maar zodra we wat afzakte zagen we kinderen met van die bolle buiken, ontstoken ogen enz. Er werd ons steeds dringend afgeraden om de kinderen wat te geven. Ze moeten leren dat bedelen niets oplevert, maar iets verkopen wel. We hebben daarom maar heel vaak wat bananen, wat nootjes of zo aan de kant van de weg gekocht. Bij die een zakje en bij een ander een zakje. En dan geen wisselgeld terugvragen. Wij verblijven nu in Zimbabwe in een huis met een golfplaten dak. De hele buurt heeft dezelfde huizen. Waar wij wonen is indertijd een kamer bijgebouwd. En er wonen twee mensen. In de andere huizen wonen twee of soms drie gezinnen. Niemand heeft maar een baan. Gisteravond was er even een buurvrouw op bezoek. Haar man is een jaar of vier geleden naar Zuid Afrika gegaan. Normaal sturen de mannen dan af en toe geld. Hij niet. Ze heeft drie kinderen, een baan in een winkel, ze had net een partij lakens op de kop getikt en ging die verkopen, was in haar vrije tijd counselor voor de kerk en leidde daar ook de gebedsavonden. Zo is het eigenlijk met iedereen: je doet een beetje van dit en een beetje van dat. Wees niet afhankelijk van één baan. Eigenlijk hetzelfde wat we vroeger op school bij aardrijkskunde leerden: een monocultuur is niet goed.
Willemien

1 opmerking:

  1. Ja, het is niet allen wit,grijs maar ook zwart.
    Waar een begin maken met verandering? Scholing, voorlichting,inzet stimuleren,creativiteit, minder kinderen (terwijl men daar later zo afhankelijk van is),goedkopere manieren van brandstof,zonnepannen,collectoren- maar wie repareert die? Technische studenten,via DG, vragen om oplossingen te verzinnen- prijsvragen?In De Gang exposeren?Kleine sponsoren-1 gezin voor 1 gezin?
    Lees met groeiende aandacht jullie verslagen.
    zoen,reis voorzichtig, kom weerom, liefs van een gedoopte en blije Titia

    BeantwoordenVerwijderen