De kerk van de United Church of Zambia in Livingstone waar we op onze laatste zondag in Zambia naar toe geweest zijn, is genoemd naar de eerste zendeling, die in Zambia gewerkt heeft: de Fransman Coillard. De dienst in de Coillard Memorial Church begon 'pas' om 8.30 uur. We zorgden dus dat we er om 8.00 uur waren. We werden bijzonder hartelijk ontvangen door de secretaris van de kerkeraad. De vele vrouwelijke TEEZ-tutors van deze gemeente waren naar een landelijke ontmoeting elders in Zambia, waar nieuwe tutors hun rode jas met witte sjaal zouden ontvangen als teken van bekwaamheid. Niet dat de kerk daardoor leeg was, want die raakte in de loop van het eerste uur van de dienst weer stampvol. De dienst bleek een jongerendienst te zijn met een grote inbreng van een uitstekend jongerenkoor (zie foto). Gelijktijdig met de medereisgenoten die nog in Kitwe waren en daar de Buchikerk bezochten (zie blogbericht hieronder), zaten wij net als zij als gasten voorin de kerk op het podium naast het koor. De sfeer was verschillend van die in St. Margareth's in Kitwe de vorige zondag: hier in L'stone werden we meer opgeroepen om met hart en ziel mee te doen. Bijzonder was dat speciaal voorafgaande aan de preek de kerkgangers met een vrolijk lied in de eigen taal en met handgeklap de reverend (Afke dus) staande toezongen en in dat gezang zich zelf aanspoorden om goed naar de preek te gaan luisteren. Sommigen stonden daarbij te dansen. Afke preekte over het verhaal van Jakob, die droomt over een ladder naar de hemel waarlangs engelen op- en neergaan (Gen.28: 10 – 22). Jakob werd daarin geduid als een mensenkind op zijn levensreis: komend uit een gecompliceerd verleden vol met bedrog, op weg naar een onzekere toekomst. In de droom werd zijn aardse leven verbonden met de hemel en met de Ene, die ons niet in de steek laat. De concentratie en het betrokken luisteren waren indrukwekkend voor ons Nederlanders, evenals het reageren op gedeelten van de preek met "Amen" en "Halleluja". Na de dienst stonden wij in de hal van de kerk en gaven een hand, vaak op Zambiaanse wijze, aan de lange rij van vele honderden kerkgangers die het kerkgebouw verlieten (zie foto). Ondertussen bleef het koor zingen en kwam als laatste dansend naar buiten. Wat een feest! Terwijl de volgende dienst begon, werden wij onthaald op thee en biscuits om bij te komen van de ruim twee uur durende dienst. Chris en Afke
Geen opmerkingen:
Een reactie posten