dinsdag 15 september 2009

Onder Zimbabwanen

Zondag 13 september
Nathalie en ik logeren een aantal dagen bij Brian (Zimbabwaan) en zijn vrouw Marleen (Nederlandse en schoolvriendin van Nathalie). Boodschappen doen is geen eenvoudige taak. Yoghurt is er niet, ook geen kaas: zou misschien vrijdag wel komen (niet dus). En als één winkel het niet heeft, dan is het in de hele stad niet te vinden: er is maar één leverancier. Gelukkig vonden we nog wel een (één) pak langhoudbare melk. Aan eieren geen gebrek en ook is er voldoende bier te koop. Tomaten kopen we onderweg en we slaagden er ook in wat vlees te bemachtigen.
We zijn een avondje naar de stamkroeg van Brian en Marleen gegaan. Natuurlijk buiten. Een bar, vele banken en stoelen, hangmatten, je kunt er ook een cabin huren (voor de backpackers) en pizza bestellen. Die met vlees hebben we direct terug gegeven. Was bedorven. Die met kaas en champignons was overheerlijk. Vrijdagavond naar een feestje dat voor ons is georganiseerd. Iedereen neemt zelf eten en drinken mee. Brian heeft brood gebakken. Nathalie en Marleen hebben een verrukkelijke kipstoofpot gemaakt en ik mijn favoriete gevulde eieren. Het feest was in het prachtige huis van twee homo’s. Verboden hier, streng verboden! In de loop van de avond kwam het idee op om de volgende dag met zijn allen te gaan picknicken in het nationaal park, aan de Zimbabwe. Werkelijk een belevenis. Zo’n 20 kilometers het nationaal park in en dan daar eerst in de schaduw de restjes van de vorige dag gegeten. Daarna met zijn allen naar een eilandje gewaad door de snelstromende rivier. Daar lekker in het water liggen (in badpak of gewoon met je kleren aan, ik koos voor het laatste). Fantastische belevenis. Midden in de wildernis, in de verte gespuit van de nijlpaarden, kijken naar de visjes die uit het water springen en zorgen dat je vlak bij een stroomversnelling blijft ivm de krokodillen. En ik was niet eens bang. Daarna naar het huis van de twee jongens die over een gigantische hoeveelheid verkleedkleren bleken te beschikken. Iedereen heeft zichzelf zeer extravagant gekleed, met pruiken, boa’s en sigarettenpijpjes. Op naar het plaatselijke hotel (die van de te voren geïnformeerd waren over onze komst en dat het een ‘verkleedfeestje’ zou zijn. Is hier een normaal gebeuren). Met de jongens gesproken over de mogelijkheid om een gay parade te houden in Vic Falls. Ze voelen er wel voor, als het maar niet zo heet. Een parade in verkleedkleren waar zowel hetero’s als homo’s aan mee zouden doen. Met een goed doel. En dan langzaam aan – als het geaccepteerd is – meer de nadruk op ‘gay’. Toen ik aangaf dat we er wel een project via de Nederlandse ambassade van kondaar een andere versie dan de mijne.
Willemien

Geen opmerkingen:

Een reactie posten