De reis als brug tussen Europa en Afrika.
Een reis van meer dan 24 uur. Drie vluchten stonden op het schema (Amsterdam-Londen, Londen-Lusaka en Lusaka- Ndolo). In totaal hebben we 13 uur gevlogen en zeker 12 uur gewacht. Deze tijd werd zeer wel benut om nader met elkaar kennis te maken en om ook een beetje uit te rusten van de hectiek van Nederland. Vlak voor vertrek wilde de één nog boodschappen doen voor de familie, een ander bracht het hondje naar haar ouders, werk moest worden afgerond en koffers werden op de weegschaal gezet om overgewicht te voorkomen. Kortom, het drukke Nederlandse leven volgde ons tot op het laaste moment.
Om half 2 was het moment daar. Na afscheid genomen te hebben van onze dierbaren, waaronder dominee Herman Heijn volgde een mislukte poging met de self-incheck service van British Airways. Het signaal was duidelijk…. Laat het Europese leven even achter je en bereid je voor op Zambia. (Laat het maar gaan, kijk maar hoe de week verloopt en vooral… wind je nergens over op!)
Na een gate wissel, waarbij Afke en Chris bijna in een verkeerd toestel belandden (niet hun schuld uiteraard) ving de reis aan naar Londen. Daar stilden we onze honger met een eenvoudig Japans hapje en luisterden we naar de spannende verhalen van Willemien en Nathalie, die bij de handbagage controle niet ongestraft door mochten lopen.
De vlucht naar Lusaka was lang, rustig en gaf genoeg gelegenheid films te kijken en te borrelen. Ik denk zelfs dat we alle chipjes van de crew hebben afgetroggeld.
Om 06.00 kwamen we op zaterdagochtend aan in een aangenaam fris Zambia. Een behulpzame non escorteerde ons meteen naar de paspoortcontrole voor de ‘Zambians’. Na aanvankelijk enthousiaste reacties van onze kant bleek dit helaas toch niet de snelste rij te zijn… De volgende verrassing wachtte: Jonathans bagage bleek nog in Londen te staan….
Pas in de middag ging de vlucht naar Ndola, een half uur rijden van Kitwe. Ter overbrugging hadden we dagkamers in Lusaka, waar een inspirerende ontmoeting met dhr. Muwowo op het programma stond. Dhr. Muwowo bracht ons op de hoogte van zijn wens om oorspronkelijke muziek, behorende bij officiële gelegenheden (begrafenissen etc.) weer nieuw leven in te blazen met evt. hulp van de zending uit Nederland.
Een korte lunch in een winkelcentrum werd daarna gevolgd door een minislaapje in de lodge. Enkele parochianen van de kerk die bij de lodge hoorden, brachten ons terug naar het vliegveld (in onze ogen kwamen ze natuurlijk veel te laat). Een klein vliegtuig stond al klaar en na een vlucht van 40 minuten waren eindelijk in Ndolo. Na een sprong van de vliegtuigtrap konden we onze Zambiaanse vrienden in de armen sluiten. Onder de oudgedienden van de groep die ons vorig jaar had bezocht, waren Kangwa, Obi en Rosemary met enkele anderen van de TEEZ uit Zambia.
Wat meteen opviel was de goedlachsheid van de Zambianen. De lichtheid die zij in zich dragen, de warme lach en hun levenshouding van tijdloosheid.
In de lodge praatte Kangwa ons bij over de programmawijzigingen. Helaas vergaten we de raad die Herman Heijn ons in Nederland had gegeven…… eerst bestellen, dan borrelen en pas na 1,5 uur eten! Ons geduld werd danig op de proef gesteld. Maar in ieder geval was het heel duidelijk….. welcome to Zambia!!!!
Nynke Idema
Leuk verhaal. Zal het reageren bevorderen.
BeantwoordenVerwijderenWas gister bij Dopers café in Amsterdam. Je zwager was daar beter dan bij zomergasten afgelopen zondag.